Het was niet moeilijk om met Thomas vriendschap te sluiten. Zijn hart was groot, zoals velen mochten ondervinden. Groot en sterk, zo was het.
Ik ontmoette Thomas via Groen, wat later ook ons beider lievelingskleur bleek te zijn. Thomas was lid van de partij en tijdens de uitbouw van onze lokale groep Groen Pajottenland, communiceerde Thomas met Lode en Alwin over zijn groen engagement en zijn vaardigheid op gebied van digitaal werk. Hij verwees naar zijn website Thomsten.com en gaf aan dat hij ook onze website, affiches en flyers wou creëren. Wie zijn werk heeft gezien, hoef ik niet te vertellen van welke aard dat was. Het was niet gewoon goed. Het was tot in de micropuntjes perfect én kunstzinnig.
En ja, Thomas duidde ons al snel op enkele programmatiefouten in de website. We zagen dat geen enkele lokale groep hiervoor een oplossing had gevonden, waarna Thomas met wat muisklikken en codetaal de programmatie 'gewoon' herschreef. Pajottenland en Groen waren dankbaar met Thomas te mogen samenwerken en op zijn deskundigheid beroep te kunnen doen.
Ik zat soms verbluft naast Thomas. Het was mooi te zien met wat voor vanzelfsprekendheid hij hulp bood. Zijn blik, beweging van zijn schouders en handen hadden zoiets van "Zo moet het, zo is het juist". Die overtuiging, in alle zachtheid, was van een schoonheid die ik nog niet kende.
Thomas was een vriend. Ik blijf hem bewonderen om het naar waarde schatten van alle dingen in het leven. Als ik hem zei dat het wel erg is weer een nieuwe pijn of een oude te voelen, dan antwoordde hij: "Dat heet het leven".
Thomas aanvaardde en bleef zijn inspiratie vorm geven. Zijn gemis van muziek compenseerde hij met visuele geluidssporen, LEGO werd de vervanging voor kunst, zoals hij zei. Ik keek ontroerd naar zijn dame in legoblokjes en kreeg er gelijk de hele technische uitleg bij. Net als bij de bouw van zijn raket van Kuifje.
Ik wil graag eindigen met de herinnering aan Thomas zijn scherpe humor.
Ik lachte met een woordspeling van Thomas. Hij verwees naar een buurgemeente met de benaming 'Sint-Auto-Lennik'.
Ik lachte en Thomas schreef toen "Humor houdt mij recht".
Tranen rolden over mijn glimlach.
Slaap zacht lieve vriend.
Tot later.